Zasady opodatkowania transakcji dokonywanych przy wykorzystaniu bonów na towary lub usługi
Udostępnij
Ustawa o VAT w brzmieniu do 31.12.2018r. nie zawierała konkretnych zapisów dotyczących obrotu bonami (voucherami czy kartami podarunkowymi). W świetle tych przepisów sprzedaż oraz nieodpłatne przekazywanie bonów towarowych czy usługowych nie stanowiło podstawy do naliczenia podatku VAT. Dopiero realizacja bonu, tj. wydanie towaru lub świadczenie usługi było podstawą do rozliczenia podatku.
Jak będzie w roku 2019?
Od 1 stycznia 2019r. wprowadzono nowe zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług bonów i talonów, które można zamienić na towary lub usługi. Regulacje mają na celu dostosowanie polskiego prawa do przepisów unijnych, m.in. dyrektywy 2016/1065 z dnia 27 czerwca 2016 r. Nowe przepisy będą kwalifikować obowiązek podatkowy w rozliczeniu podatku VAT w zależności od tego, czy wydany bon zostanie uznany za bon jednego, czy bon różnego przeznaczenia.
Nowe przepisy dotyczące opodatkowania bonów podatkiem VAT mają zastosowanie wyłącznie do bonów wyemitowanych po 31 grudnia 2018.
„Nowa” definicja bonu
Za bon na towary lub usługi uznaje się instrument dający jego posiadaczowi prawo do otrzymania towarów lub usług lub skorzystania ze zniżki lub rabatu na dostarczane towary lub usługi. Bon może mieć formę elektroniczną lub fizyczną i ma zasadniczo spełniać funkcję handlową lub promocyjną, np. promowanie określonych towarów lub usług czy też przyspieszenie płatności za nie. Celem wprowadzenia bonu jest wspieranie rozwoju rynku towarów lub usług, zdobycie lojalności klienta lub uproszczenie procesu płatności.
Nowe przepisy podatkowe będą dzielić bony na dwa rodzaje:
1) bony jednego przeznaczenia
2) bony różnego przeznaczenia.
Bon jednego przeznaczenia
Za bon jednego przeznaczenia należy uznać bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których ten bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku od towarów i usług, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia usług są znane w chwili emisji tego bonu (dodany pkt 43 w art. 2 ustawy o VAT). Przykładem bonu jednego przeznaczenia może być bon, który uprawnia konsumenta do „otrzymania” określonej usługi.
W takiej sytuacji obowiązek podatkowy VAT powstanie w momencie transferu (w szczególności sprzedaży lub nieodpłatnego przekazania) bonu jednego przeznaczenia, a nie z chwilą faktycznego przekazania towarów lub faktycznego świadczenia usług w zamian za taki bon.
Gdy transferu bonu jednego przeznaczenia dokonuje podatnik działający w imieniu innego podatnika, taki transfer uznaje się za dostawę towarów lub świadczenie usług, których bon dotyczy, dokonane przez tego ostatniego (czyli podatnika, w którego imieniu dział podmiot wydający bon), na którym będzie ciążył obowiązek podatkowy.
Natomiast emisja bonu będzie rozumiana jako pierwsze wprowadzenie bonu do obrotu (dodany pkt 42 w art. 2 ustawy o VAT). Tak zdefiniowane pojęcie emisji nie obejmuje samego wytworzenia bonów. Jak wskazuje ustawodawca, nie należy utożsamiać emisji z czynnościami technicznymi związanymi z samym tylko wytworzeniem instrumentu, czyli np. emisją nie będzie wydrukowanie bonów na zlecenie emitenta, ani też przekazanie tak wydrukowanych bonów emitentowi.
Bon różnego przeznaczenia
Bon różnego przeznaczenia to bon uprawniający do nabycia różnych towarów lub usług od różnych sprzedawców lub towarów czy usług opodatkowanych różnymi stawkami VAT. Przy emisji bonu różnego przeznaczenia nie będzie znana wysokość opodatkowania podatkiem VAT dostawy towarów lub świadczenia usługi, na które bon zostanie wykorzystany. Może tak być, ponieważ nie jest jeszcze znane miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług ani nie wiadomo jeszcze, jakie towary lub usługi zostaną wydane w zamian za bon. Przykładem takiego bonu różnego przeznaczenia mogą być karty prezentowe na towary lub usługi objęte różnymi stawkami podatku VAT.
W przypadku bonu różnego przeznaczenia obowiązek podatkowy powstanie w momencie dostawy towarów lub świadczenia usług w zamian za ten bon, a nie w momencie transferu (emisji) bonu, jak ma to miejsce w przypadku bonu jednego przeznaczenia.
W sytuacji, gdy wartość dostarczonych towarów lub świadczonych usług przewyższy wartość realizowanego bonu różnego przeznaczenia i w pozostałej części jest regulowana w inny sposób np. forma pieniężna, wówczas do kwoty przewyższającej wartość bonu zastosowanie znajdą ogólne zasady opodatkowania.
Jak będzie w roku 2019?
Od 1 stycznia 2019r. wprowadzono nowe zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług bonów i talonów, które można zamienić na towary lub usługi. Regulacje mają na celu dostosowanie polskiego prawa do przepisów unijnych, m.in. dyrektywy 2016/1065 z dnia 27 czerwca 2016 r. Nowe przepisy będą kwalifikować obowiązek podatkowy w rozliczeniu podatku VAT w zależności od tego, czy wydany bon zostanie uznany za bon jednego, czy bon różnego przeznaczenia.
Nowe przepisy dotyczące opodatkowania bonów podatkiem VAT mają zastosowanie wyłącznie do bonów wyemitowanych po 31 grudnia 2018.
„Nowa” definicja bonu
Za bon na towary lub usługi uznaje się instrument dający jego posiadaczowi prawo do otrzymania towarów lub usług lub skorzystania ze zniżki lub rabatu na dostarczane towary lub usługi. Bon może mieć formę elektroniczną lub fizyczną i ma zasadniczo spełniać funkcję handlową lub promocyjną, np. promowanie określonych towarów lub usług czy też przyspieszenie płatności za nie. Celem wprowadzenia bonu jest wspieranie rozwoju rynku towarów lub usług, zdobycie lojalności klienta lub uproszczenie procesu płatności.
Nowe przepisy podatkowe będą dzielić bony na dwa rodzaje:
1) bony jednego przeznaczenia
2) bony różnego przeznaczenia.
Bon jednego przeznaczenia
Za bon jednego przeznaczenia należy uznać bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których ten bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku od towarów i usług, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia usług są znane w chwili emisji tego bonu (dodany pkt 43 w art. 2 ustawy o VAT). Przykładem bonu jednego przeznaczenia może być bon, który uprawnia konsumenta do „otrzymania” określonej usługi.
W takiej sytuacji obowiązek podatkowy VAT powstanie w momencie transferu (w szczególności sprzedaży lub nieodpłatnego przekazania) bonu jednego przeznaczenia, a nie z chwilą faktycznego przekazania towarów lub faktycznego świadczenia usług w zamian za taki bon.
Gdy transferu bonu jednego przeznaczenia dokonuje podatnik działający w imieniu innego podatnika, taki transfer uznaje się za dostawę towarów lub świadczenie usług, których bon dotyczy, dokonane przez tego ostatniego (czyli podatnika, w którego imieniu dział podmiot wydający bon), na którym będzie ciążył obowiązek podatkowy.
Natomiast emisja bonu będzie rozumiana jako pierwsze wprowadzenie bonu do obrotu (dodany pkt 42 w art. 2 ustawy o VAT). Tak zdefiniowane pojęcie emisji nie obejmuje samego wytworzenia bonów. Jak wskazuje ustawodawca, nie należy utożsamiać emisji z czynnościami technicznymi związanymi z samym tylko wytworzeniem instrumentu, czyli np. emisją nie będzie wydrukowanie bonów na zlecenie emitenta, ani też przekazanie tak wydrukowanych bonów emitentowi.
Bon różnego przeznaczenia
Bon różnego przeznaczenia to bon uprawniający do nabycia różnych towarów lub usług od różnych sprzedawców lub towarów czy usług opodatkowanych różnymi stawkami VAT. Przy emisji bonu różnego przeznaczenia nie będzie znana wysokość opodatkowania podatkiem VAT dostawy towarów lub świadczenia usługi, na które bon zostanie wykorzystany. Może tak być, ponieważ nie jest jeszcze znane miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług ani nie wiadomo jeszcze, jakie towary lub usługi zostaną wydane w zamian za bon. Przykładem takiego bonu różnego przeznaczenia mogą być karty prezentowe na towary lub usługi objęte różnymi stawkami podatku VAT.
W przypadku bonu różnego przeznaczenia obowiązek podatkowy powstanie w momencie dostawy towarów lub świadczenia usług w zamian za ten bon, a nie w momencie transferu (emisji) bonu, jak ma to miejsce w przypadku bonu jednego przeznaczenia.
W sytuacji, gdy wartość dostarczonych towarów lub świadczonych usług przewyższy wartość realizowanego bonu różnego przeznaczenia i w pozostałej części jest regulowana w inny sposób np. forma pieniężna, wówczas do kwoty przewyższającej wartość bonu zastosowanie znajdą ogólne zasady opodatkowania.
