Podatek od przychodów z budynków - zmiany w 2019 roku
Na podstawie nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obowiązującej od dnia 19 lipca 2018 r. (ustawa CIT) zmieniają się przepisy dotyczące podatku od przychodów z budynków, które zaczną obowiązywać od 1 stycznia 2019 roku.
Z początkiem roku 2019 podatek od przychodów z budynków będzie dotyczył budynków w postaci środków trwałych stanowiących własność lub współwłasność oraz obiektów w leasingu finansowym w zakresie ustawy CIT, oddanych w najem, dzierżawę lub inną umowę o podobnym charakterze. Zatem budynki wykorzystywane w 100 % na potrzeby własne podatnika nie będą podlegały podatkowi. Nie będą nim objęte także budynki oddane do używania na podstawie wyżej wymienionych umów w niewielkim zakresie, czyli wówczas, gdy udział oddanej do używania powierzchni użytkowej budynku nie przekroczy 5% jego ogólnej powierzchni użytkowej.
W przypadku podatników PIT podatek nie będzie dotyczył umów najmu zawieranych poza działalnością gospodarczą (tzw. najem prywatny).
Dotychczas tylko budynki handlowo-usługowe sklasyfikowane w Klasyfikacji Środków Trwałych jako: centrum handlowe, dom towarowy, samodzielny sklep i butik, pozostały handlowo-usługowy czy budynek biurowy, były objęte tym obowiązkiem podatkowym, jeśli ich wartość początkowa przekraczała 10 mln zł.
Podstawa opodatkowania podatkiem
Według nowych przepisów podstawą opodatkowania podatkiem od przychodów z budynków jest ustalona na pierwszy dzień każdego miesiąca wartość początkowa budynku podlegającego opodatkowaniu, wynikająca z ewidencji, natomiast w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji - wartość początkowa ustalona na dzień wprowadzenia go do ewidencji.
Podstawę opodatkowania podatkiem od przychodów z budynków będzie stanowiła suma wartości początkowych (przychodów) z poszczególnych budynków, pomniejszona o kwotę wolną tj. 10 mln zł. Kwota wolna 10 mln zł będzie dotyczyła podatnika (wszystkich budynków łącznie), a nie poszczególnych budynków, jak to ma miejsce w obecnym stanie prawnym. Tak ustalona podstawa opodatkowania podlega opodatkowaniu według 0,035% stawki podatku miesięcznie.
Co w przypadku podmiotów powiązanych?
W przypadku, gdy podmiot posiada udział w kapitale innego podmiotu, nie mniejszy niż 25%, kwotę wolną od opodatkowania oblicza się w takiej proporcji, w jakiej suma wartości początkowej (przychód) z budynków pozostaje do ogólnej kwoty takich przychodów podatnika oraz podmiotów z nim powiązanych (art. 24 b ust. 10 ustawy o CIT).
Do przepisów wprowadzono także klauzulę obejścia prawa, zgodnie z którą przepisy o podatku od przychodu z budynków stosuje się również, w przypadku gdy podatnik bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych przeniesie w całości lub w części własność albo współwłasność budynku albo odda do używania budynek na podstawie umowy leasingu, w celu uniknięcia podatku od przychodów z budynków. W takim przypadku budynki będą co do zasady cały czas traktowane tak, jakby do przeniesienia ich własności nie doszło.
Płatności zaliczek na podatek
Kwoty należnego podatku od przychodów z budynków podatnicy będą musieli obliczać co miesiąc i wpłacać na rachunek urzędu skarbowego w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy. Jednak kwotę zapłaconego za dany miesiąc podatku od przychodów z budynków podatnicy będą mieli prawo odliczyć od należnej za dany miesiąc zaliczki na podatek (CIT i PIT). Nie będzie zatem obowiązku wpłaty podatku od przychodów z budynków, jeżeli za dany miesiąc jest on niższy od kwoty zaliczki na podatek dochodowy za dany miesiąc.
Nowością jest, że podatnik ma prawo złożyć wniosek do organu podatkowego o zwrot zapłaconej kwoty podatku od przychodów z budynków, nieodliczonej w zeznaniu podatkowym. Jeżeli organ podatkowy nie stwierdzi nieprawidłowości wysokości zobowiązania podatkowego lub straty podatkowej, obliczonych w złożonym zeznaniu podatkowym oraz podatku od przychodów z budynków, w szczególności jeżeli koszty finansowania dłużnego poniesione w związku z nabyciem lub wytworzeniem budynku, jak również inne przychody i koszty ustalone zostały na warunkach rynkowych, wówczas może przychylić się do wniosku podatnika.
Z początkiem roku 2019 podatek od przychodów z budynków będzie dotyczył budynków w postaci środków trwałych stanowiących własność lub współwłasność oraz obiektów w leasingu finansowym w zakresie ustawy CIT, oddanych w najem, dzierżawę lub inną umowę o podobnym charakterze. Zatem budynki wykorzystywane w 100 % na potrzeby własne podatnika nie będą podlegały podatkowi. Nie będą nim objęte także budynki oddane do używania na podstawie wyżej wymienionych umów w niewielkim zakresie, czyli wówczas, gdy udział oddanej do używania powierzchni użytkowej budynku nie przekroczy 5% jego ogólnej powierzchni użytkowej.
W przypadku podatników PIT podatek nie będzie dotyczył umów najmu zawieranych poza działalnością gospodarczą (tzw. najem prywatny).
Dotychczas tylko budynki handlowo-usługowe sklasyfikowane w Klasyfikacji Środków Trwałych jako: centrum handlowe, dom towarowy, samodzielny sklep i butik, pozostały handlowo-usługowy czy budynek biurowy, były objęte tym obowiązkiem podatkowym, jeśli ich wartość początkowa przekraczała 10 mln zł.
Podstawa opodatkowania podatkiem
Według nowych przepisów podstawą opodatkowania podatkiem od przychodów z budynków jest ustalona na pierwszy dzień każdego miesiąca wartość początkowa budynku podlegającego opodatkowaniu, wynikająca z ewidencji, natomiast w miesiącu, w którym środek trwały został wprowadzony do ewidencji - wartość początkowa ustalona na dzień wprowadzenia go do ewidencji.
Podstawę opodatkowania podatkiem od przychodów z budynków będzie stanowiła suma wartości początkowych (przychodów) z poszczególnych budynków, pomniejszona o kwotę wolną tj. 10 mln zł. Kwota wolna 10 mln zł będzie dotyczyła podatnika (wszystkich budynków łącznie), a nie poszczególnych budynków, jak to ma miejsce w obecnym stanie prawnym. Tak ustalona podstawa opodatkowania podlega opodatkowaniu według 0,035% stawki podatku miesięcznie.
Co w przypadku podmiotów powiązanych?
W przypadku, gdy podmiot posiada udział w kapitale innego podmiotu, nie mniejszy niż 25%, kwotę wolną od opodatkowania oblicza się w takiej proporcji, w jakiej suma wartości początkowej (przychód) z budynków pozostaje do ogólnej kwoty takich przychodów podatnika oraz podmiotów z nim powiązanych (art. 24 b ust. 10 ustawy o CIT).
Do przepisów wprowadzono także klauzulę obejścia prawa, zgodnie z którą przepisy o podatku od przychodu z budynków stosuje się również, w przypadku gdy podatnik bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych przeniesie w całości lub w części własność albo współwłasność budynku albo odda do używania budynek na podstawie umowy leasingu, w celu uniknięcia podatku od przychodów z budynków. W takim przypadku budynki będą co do zasady cały czas traktowane tak, jakby do przeniesienia ich własności nie doszło.
Płatności zaliczek na podatek
Kwoty należnego podatku od przychodów z budynków podatnicy będą musieli obliczać co miesiąc i wpłacać na rachunek urzędu skarbowego w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy. Jednak kwotę zapłaconego za dany miesiąc podatku od przychodów z budynków podatnicy będą mieli prawo odliczyć od należnej za dany miesiąc zaliczki na podatek (CIT i PIT). Nie będzie zatem obowiązku wpłaty podatku od przychodów z budynków, jeżeli za dany miesiąc jest on niższy od kwoty zaliczki na podatek dochodowy za dany miesiąc.
Nowością jest, że podatnik ma prawo złożyć wniosek do organu podatkowego o zwrot zapłaconej kwoty podatku od przychodów z budynków, nieodliczonej w zeznaniu podatkowym. Jeżeli organ podatkowy nie stwierdzi nieprawidłowości wysokości zobowiązania podatkowego lub straty podatkowej, obliczonych w złożonym zeznaniu podatkowym oraz podatku od przychodów z budynków, w szczególności jeżeli koszty finansowania dłużnego poniesione w związku z nabyciem lub wytworzeniem budynku, jak również inne przychody i koszty ustalone zostały na warunkach rynkowych, wówczas może przychylić się do wniosku podatnika.